Ο Θεοδώριχος ο Μέγας ή Θευδέριχος ο Μέγας (γοτθικά: Þiudareiks, «βασιλιάς/δύναμη του λαού»Για το πρώτο στοιχείο, σύγκρ. το αγγλοσαξονικό þeod (αργότερα thede), το ισλανδικό þjóð, το ιρλανδικό túath, το οσκικό touto and το σαβινικό touta, όλα με τη σημασία «λαός», όπως και το γερμανικό deut[i]sch («του λαού", δηλ.

Ο μέγας δουξ ήταν ένα από τα υψηλότερα αξιώματα στην ύστερη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που δήλωνε τον αρχηγό του Βυζαντινού ναυτικού.

Ο Αντίοχος Γ' ο Μέγας (241 π.Χ. – 187 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς των Σελευκιδών και ο έκτος ηγεμόνας της Αυτοκρατορίας των ΣελευκιδώνPhilip R. Davies, John M. Halligan, Second Temple Studies III: Studies in Politics, Class, and Material Culture, Τόμος 2, σελ. 95, Continuum International Publishing Group (2002), ISBN 978-0-8264-6030-1. "Η διαφορά είναι ότι από τη σκοπιά του Αντίοχου Γ' ήταν Έλληνας βασιλιάς μίας ελληνικής αυτοκρατορίας και από μεταγενέστερη άποψη ήταν αρχηγός κράτους που επικοινωνούσε με ελληνική πόλη-κράτος".Gaṅgā Rām Garg, Encyclopaedia of the Hindu world, Volume 2, σελ. 510, Concept Publishing Company (1992) ISBN 978-81-7022-375-7Peter V. Jones, Keith C. Sidwell, The World of Rome: An Introduction to Roman Culture, σ